Wachten, wachten en nog eens wachten

Hierbij even een kleine update van afgelopen week. 

Zoals ik in mijn vorige blog geschreven heb, krijgt Billie twee gehoortoestellen. Deze zijn afgelopen Donderdag aangemeten. Ondanks dat deze mama eerst in de verkeerde straat stond en daarna zes keer langs de winkel is gerend, maar hem echt niet kon vinden (misschien moet ik zelf maar even langs de Hans Anders), verliep het aanmeten van de gehoortoestellen gelukkig zonder problemen. Billie sliep rustig door en het was allemaal zo voor elkaar.

Naar verwachting gaat ze met deze gehoortoestellen niet genoeg horen om een goede spraak/taalontwikkeling door te maken. Waarom worden deze dan wel aangemeten? Deze zijn aangemeten zodat het gehoor wat er zit gestimuleerd wordt, de zenuw geprikkeld wordt en Billie toch aan de geluiden die ze kan horen, kan wennen. Ze krijgt deze gehoortoestellen op proef totdat, als ze daarvoor in aanmerking komt, de CI's (implantaten) worden geplaatst. Deze gehoortoestellen komen eind deze maand binnen en zullen dan op het audiologisch centrum ingesteld en aangezet worden. 

Afgelopen Vrijdag zijn we naar het AMC geweest voor een intakegesprek bij de KNO-arts. Hier hebben wij verdere uitleg gekregen over de eventuele CI’s en over wat ons verder te wachten staat. Wat nu verder als eerste op de planning staat is een MRI-scan. Hierop gaan ze kijken of alle delen van het oor goed zijn aangelegd en of alle delen er überhaupt wel zitten. Om een CI te kunnen plaatsen moet er onder andere, naast nog een heleboel andere eisen, een (goed werkende) gehoorzenuw aanwezig zijn. Daarnaast moet de oorzaak van het gehoorverlies in het slakkenhuis liggen en ook deze moet natuurlijk aanwezig zijn. 

Gister is de orthopedagoge bij ons thuis geweest. We hebben van haar informatie gekregen over hoe de gezinshulp vormgegeven gaat worden. Binnenkort wordt er een vaste begeleider aan ons gezin gekoppeld en via deze begeleider kunnen we heel veel dingen gaan opstarten, zoals bijvoorbeeld de gebarenlessen, het aanmelden voor een speciale behandelgroep en extra begeleiding voor de leidsters op de reguliere opvang waar Billie vanaf half Oktober ook gewoon zal starten. 

Voor nu is het vooral weer wachten, wachten en wachten. Wachten op alle afspraken die nog ingepland moeten worden, wachten tot de gehoortoestellen gereed zijn en vooral wachten op de uitslag van die spannende MRI. Hopelijk komt daar goed nieuws uit. En zelfs al komt daar wel slecht nieuws uit, dan geeft dat toch een stukje rust. Dan weten we in ieder geval waar we aan toe zijn en wat ons de komende tijd te wachten staat.