Geschreven voor Auris.
30 Juli mochten wij ons tweede dochtertje Billie verwelkomen. Na een voorspoedige bevalling zonder complicaties mochten wij na een uur of drie lekker naar huis. We hadden een super lieve kraamverzorgster en genoten van de kraamweek. Op de vijfde dag kwam er iemand van de GGD langs voor de hielprik en de gehoortest. Bij deze gehoortest gaat er een dopje in het oor die vastzit aan een apparaatje. Het dopje stuurt een signaaltje naar de hersenen en als alles goed doorkomt, sturen de hersenen een signaaltje terug en dan is de gehoortest geslaagd. Door een goede ervaring met onze eerste dochter, hadden we verwacht dat dit zo gebeurd zo zijn. Toen de gehoortest onvoldoende uitsloeg, werd ons verteld dat dit wel vaker gebeurd. Het zou bijvoorbeeld kunnen liggen aan vuil of water in de gehoorgang of teveel omgevingsgeluid en daarom zou de test een week later herhaald worden. We maakten ons geen zorgen, want Billie leek te reageren op onze hond die blafte, op haar huilende zus en op de deur die dichtsloeg. Toen de tweede test ook onvoldoende uitsloeg, begonnen we ons toch een beetje zorgen te maken. Volgens de vrouw van de GGD hoefde dit nog steeds niks te betekenen. De test zou nogmaals herhaald worden. Dit was een andere vorm van de test (AABR-screening) en hierbij kreeg ze plastic kapjes over haar oren en plakkers op haar hoofdje. In deze plakkers zitten elektroden en die elektroden meten of de geluiden goed aankomen in de hersenen. Helaas sloeg ook deze test onvoldoende uit en werden we definitief doorverwezen naar het audiologisch centrum.
Woensdag 2 september stond de afspraak bij het audiologisch centrum gepland. Hier werd bij Billie de BERA-test uitgevoerd. Een soort zelfde test als die ze thuis hadden gedaan met de plakkers op het hoofdje, maar bij deze test kunnen ze ook per frequentie testen. Het komt namelijk ook voor dat een kind bepaalde toonhoogtes niet kan horen. De test doorliep Billie slapend en daardoor was de audioloog na ongeveer een half uur testen klaar. De audioloog ging even apart zitten om alles op een rijtje te zetten en na even wachten kwam hij terug met de uitslag: Billie heeft een zeer ernstig blijvend gehoorverlies.
We waren er al een klein beetje op voorbereid, doordat de eerste testen thuis ook onvoldoende waren, maar toch zijn we heel erg geschrokken. Als ouders wil je dit natuurlijk niet horen. Je wilt dat je kind gezond is. Als het kon zouden wij zo ons gehoor voor haar opgeven, maar helaas werkt het niet zo.
Toch staan we er heel nuchter in. We kunnen wel heel verdrietig gaan zitten wezen, maar daar komen we niet verder mee. Er is tegenwoordig zo veel mogelijk en ook nu zal ze ongetwijfeld gelukkig worden. Haar slechthorendheid verandert niet wie ze is. Ze is en blijft het liefste kleine zusje en de liefste dochter. En uiteindelijk is het ook 'maar' slechthorendheid en geen levensbedreigende ziekte. Positief blijven en samen komen we er wel.
Reactie plaatsen
Reacties